Zaman bir olgu,aynı zamanda bir kavramdır.Zamanın bizlere neler kattığını yadsıyamayız.Fakat zaman insanoğlunun elinde çar çur edile edile,bu günlere gelindi.Zamanın içindeki tüm değerlere hor bakıldı.Zamana katkı sunan,düşünce ,akıl,mantık,bilim ve sanat gibi kavramlar adeta yok edildi.Çünkü zamanı paranın gücü tutsak etti ve cehaliye dönemi başladı.Bundan sonra yarının ne olacağını bilmeden zamanı adımlıyoruz.Çünkü savaşlar ,yıkımlar derken,gözle görünmeyen bir virüs yeryüzünü esir aldı.Yarın her şey düzelecek diye bakmak,yarının düzeleceği anlamına gelmiyor artık.

 

Yazımı soğuk bir 16.Nisan'ınıda yazıyorum.Nisan bir ilkbahar ayı,ama artık bir ilkbaharı yaşamıyoruz.İnsanoğlu mevsimleri değiştire değiştire,sıcak ve soğuk olmak üzere,ikiye ayırdı.Dolasıyla bizleri yönettiğini sanan siyasiler,halen yarının ne kadar değerli olmasını bilmiyorsa,biz bireylerin yapacağı fazla bir şey yok.

 

Virüs sonucu her güne yeni ölümler eklenirken, artık insani olarak gülümsemeleri unuttuk...Tek çaremiz kaldı...Yaşayabildiğimiz kadar yaşamak.İnsan olarak ölümü bilen tek canlılarız. Sonu gelmeyen ihtirasları sonlandırmayan tek canlılarız.Yaşadığımız doğayı yok etmeyi beceren,kendimiz dehil diğer canlıların yaşamlarını da hiçe sayan tek canlılarız.Yaşantımıza her gün yeni muştular eklenirken, kendimizi değil zamanı suçluyoruz.

 

8 milyara yaklaşan yeryüzü insanlığını bundan sonra nelerin beklediğini artık,kestiremiyoruz.Umut...Umuta yolculuklar diye bir şey kalmadı geriye.Bir virüs ki,yeryüzünde tüm insanlığı hapsetti...Tırmandığımız ağaçlar çırılçıplak,tutanacak dal yok...Ve Karanlık Bir Zamanın tutsağı olduk...Çünkü zaman bizden yana olmayacak bundan sonra...Çünkü zamanı bu hale biz insanoğlu getirdik!