Göz tembelliği, göz ve göz sinirinde hiçbir yapısal bozukluk olmamasına rağmen bir gözün, diğerine oranla normal sınırlardan daha az görmesi olarak tanımlanabilir. Farklı bir deyişle kullanılmayan sinir, zaman içinde atıl duruma düşerek fonksiyonunu kaybeder. Gözlerden birine ya da her ikisine birden ışığın az girmesi ile ilgili gözün görüş kapasitesi düşer. Zaman içinde beyin, gözden gelen uyaranlara karşı tepkisiz kalmayı öğrenir ve sadece uyarılan sinirlerden ya da gözden gelen görüntüyü işler. Çoğunlukla tek gözün etkilenmesiyle oluşsa da bazı vakalarda her iki gözün etkilendiği de görülebilir. Göz tembelliği sıklıkla şaşılık, göz numaraları arasındaki fark, göz kapağı düşüklüğü ve katarakt varlığı nedenlerinden oluşabilmektedir. Tedavi edilmediğinde görüş keskinliğinin hızla düşmesine, iki gözle birden görüşün kaybolmasına, derinliğin algılanmasında güçlüklere ve sağlıklı gözde de görüş kaybı oluşmasına yol açabilen göz tembelliği, gelişim çağında oluştuğu için kişinin kendisinin fark etmesi oldukça güçtür. Sık göz kırpma hareketi, bir gözü kapatma isteği, elle bir gözü kapatmak, gözleri ovalamak ya da kısarak bakmak, göz ve el koordinasyonu gerektiren; kaşık tutma, düğme ilikleme gibi işleri yaparken zorlanmak, odaklanılan nesneye bakarken başı bir tarafa doğru çevirmek, yakına bakmaktan kaçınmak, dikkat dağınıklığı ve düşüncelere dalmak göz tembelliğin bazı belirtileri arasındadır. 2 yaşındaki çocuklarda ise tanı için gözler tek tek incelenir ve her iki gözün birlikte hareketlerinde uyum aranır. Kayma ve şaşılık varlığı, göz tembelliği tanısının koyulmasında etkilidir. 5 yaş ve üzerindeki çocukların göz muayenesine uyum sağlayabilmesiyle birlikte göz tembelliği tanısı, oftalmoloji muayenesiyle koyulur. Doğumu takip eden ilk 6 aydan itibaren 7 - 8 yaşına kadar her 6 ayda bir göz kontrolüne giden çocuklarda, göz tembelliği kolayca fark edilerek tedavi edilebilir. Ancak sağlık kontrollerini yaptırmayan çocuklarda göz tembelliğinin, aileler tarafından fark edilmesi güçtür. Göz tembelliğinin kalıcı görme kusuruna neden olmaması için tedavinin 7 ila 10 yaşına kadar başlanması önemlidir. Ancak tedaviye ne kadar erken yaşta başlanırsa, sonuçlar da bir o kadar iyi olur. Herşeyin başı sağlık, kalın sağlıcakla.