Günüm insanını algılamak o kadar zorlaştı ki,akıl ve mantığın yerini,daha başka şeyler alırken, insan aklı 'Tersten Bir Toplum'olarak hızlanmış bir sele dönüştü ve önüne ne gelirse silip süpürüyor.

 

Bir kaç gün,gerek Sosyal Medya,gerek Görsel Medya ve Gazetelerde bir haber geçmektedir. Baba Ankara'nın Çubuk İlçesinde,17 yaşındaki kızını,ekrkek arkadaşı var diye öldürdü.Bu günse yine gazete ve Sosyal Medya'da anne benim eşim asla katil olamaz.Kocam bir canlıyı dahi incitmez gibi ifadeleri kullanması,ülkemizin geçrdiği bir travmanın göstergesi gibi...

 

Yine bir baba Hatay-Antakya'da benzinle kendini yakıyor. Söndürüldükten sonra bir iki cümle ile...Günlerdim açım ve çoluğum çocuğum aç...Son çare kendimi yakmakla buldum.Tüm bunlar olurken,televizyon kanalların açıyorsun,yeme içme ve say say bitmeyen programlar! Sanki ülke tezikmiş bir at misali bir yerlere doğru koşuyor.

 

İnsan elbette acıları yaşamak ve acıları yazmak istemez,ama görünen köyki artık kılavuz istemiyor.İnsanlar her an fırlatılmaya hazırlanmış,bir yaydaki ok gibi...Eskiden ne görsellik vardı ve görselliğe dayalı aygıtlar ve teknoloji insanları gafil avlarken,bir anlamda insanların yörüngelerini de değiştirdi. Ebeveynler küçücük çocuklarına bu aygıtları teslim ederken,birde gururlanıyorlar,yahu benim altı bilemedin beş yaşında ki çocuğum,teknolojiyi benden iyi kullanıyor. Kullanıyor,ama teknoloji o küçücük çocuğa ne veriyor? İşte orası önemli...

 

Zaman denilen aslında insan için en önemli şey...Ters yüz hal alırken, çağın geleceği adeta bir muammaya dönüşmüş vaziyette...Yarın ne olacağını hayal etmek güç...İnsanoğlu hızla kavramsal değerlerden uzaklaşırken,içine düştüğü çıkmazı analiz etmekte zorlanıp,erken kararını veriyor.Ne erken karar? En son başvurduğu şiddet.